I love you

Not only for what you are

But for what I am

.When I am with you

 دوستت دارم

نه تنها برای آنچه هستی

بلکه برای آنچه که هستم

هنگامی که با توام.

 I love you

Not only for what

You have made of yourself

But for what

.You are making of me

دوستت دارم

نه تنها برای آنچه که از خود می سازی

بلکه برای آنچه که از من می سازی.

 I love you

For the part of me

.That you bring out

دوستت دارم

برای بخشی از وجودم که تو شکوفایش می کنی.

I love you

For putting your hand

Into my heaped-up heart

And passing over

All the foolish, weak things

That you can’t help

Dimly seeing there

And for drawing out

Into the light

All the beautiful belongings

That no one else had looked

.Quite far enough to find

دوستت دارم

چون دست بر دل فسرده ام می نهی

زنگارهای بی ارزش و بی مقدار را به سویی می زنی

و نور می تابانی بر گنجینه های پنهانی که

تا کنون در ژرفا مانده بودند.

 I love you

Because you are helping me

To make of the lumber of my love

Not a tavern

But a temple

Out of works of my every day

Not a reproach

.But a song

دوستت دارم

چون یاری ام می کنی

که از تخته پاره های زندگی

نه یک کپر

که معبدی در خور بنا سازم؛

کمک می کنی

که کار ورزانه ام

نه یک سر شکستگی

بلکه ترنم ترانه ای باشد.

 I love you

Because you have done

More than any creed

Could have done

To make me good

And more than any fate

Could have done

.To make me happy

دوستت دارم

چون بیش از هر کیش و آیینی

به رویش من یاری رسانده ای؛

فراتر از هر سرنوشتی

شادی را به من ارزانی داشتی.

 You have done it

Without a touch

Without a word

Without a sign

You have done it

.By being yourself

Perhaps that is what

Being a friend means

.After all

این همه را هدیه داده ای

بی هیچ تماسی، کلامی و یا اشارتی؛

به این کار توانا گشته ای

چون خود بوده ای؛

شاید دوست بودن در نهایت به همین معنا باش